آئین مستان

از سرور هر دو عالم نزد ما غم بهتر است

 گریه بر تو از نماز نیمه شب هم بهتر است

واقعا اشک براى روضه چیزی دیگرى است

 در سلوک ما فرات از آب زمزم بهتر است

گریه هایم را بگیری بی گمان دق می کنم

 مردن از دنیاى بی گریه برایم بهتر است

در جواب اینکه شأن گریه کن های تو چیست

 از برای این سوال  الله اعلم  بهتر است

هر که به جایی رسید از نوکری تو رسید

 نوکری تو ز آقایی عالم بهتر است

نوحه دم دادیم و با این دم مسیحا دم شدیم

 از دم روح القدس واللهِ این دم بهتر است

یازده ماه از خدا ماه شما را خواستیم

 از تمام ماهها ماه محرّم بهتر است

رتبه ی پیرِغلامان تو نزد فاطمه است

 چون غلامی شما باقامت خم بهتر است

گر به زیر ناودان کعبه هم باشم ولی

 معتقد هستم که باشم زیر پرچم بهتر است

گفته بودند اربعین صحن تو چیز دیگری ست

 رفتم و با چشمهای خویش دیدم بهتراست

مظلوم حسین......

بوی حرم گرفتیم از عطر سیب مادر

تا ما میگیم حسین جان میگه غریب مادر
بنی بنی بنی.......

هی زیرلب میخونه شمشیر و تیر آوردند

بچم رو هم مثل من غریب گیر آوردند

حسین حسین حسین ای وای.........

 بچم روهم مثل من نامرد بی هوا زد

گودال بود و بچم لب تشنه دست و پا زد

تاج سر ملائک تاراج پای شمرِ

 مویی که شونه کردم تو پنجه های شمرِ

 بند دلش رو مادرعطشان ببینه سخته

بچش رو بین مقتل عریان ببینه سخته

حسین حسین حسین ای وای.........

حجت داوروی نبود ، اگر نبود حسین

احمد و حیدری نبود ، اگر نبود حسین

هیچ پیمبری نبود ، اگر نبود حسین

جنت و کوثری نبود ، اگر نبود حسین

دین خدا نبود ، اگر نبود حسین

شرم و حیا نبود ، اگر نبود حسین

سعی و صفا نبود ، اگر نبود حسین

حج و منا نبود ، اگر نبود حسین

الحمدُ لله الَذی خَلقَ الحُسین

نورِ اَزل حسین وسلامٌ علی الحسین

ستونِ آسمان نبود ، اگر نبود حسین

قبلۀ عاشقان نبود ، اگر نبود حسین

محراب و اذان نبود ، اگر نبود حسین

از قرآن نشان نبود ، اگر نبود حسین

سعادتی نبود ، اگر نبود حسین

عنایتی نبود ، اگر نبود حسین

هدایتی نبود ، اگر نبود حسین

عبادتی نبود ، اگر نبود حسین

الحمدُ لله الَذی خَلقَ الحُسین

نورِ اَزل حسین وسلامٌ علی الحسین

خونِ شقایقی نبود ، اگر نبود حسین

بندۀ لایقی نبود ، اگر نبود حسین

عاشقِ صادقی نبود ، اگر نبود حسین

فرصتِ عاشقی نبود ، اگر نبود حسین

محبتی نبود ، اگر نبود حسین

شفاعتی نبود ، اگر نبود حسین

رشادتی نبود ، اگر نبود حسین

شهادتی نبود ، اگر نبود حسین

الحمدُ لله الَذی خَلقَ الحُسین

نورِ اَزل حسین وسلامٌ علی الحسین

دوباره مُضطرم ، حَرم حَرم حَرم

الهی کم نَشه یک لحظه سایه ات از سَرم

یه رَحمی مادرت کنه به اشکِ مادرم

منم بیام حَرم  .. منم بیام حَرم  ..

آقا دلم پر از شِکایت امیر سَر جدا

دلَم گرفته و میخوام بیام به کربَلا

بیام و آبِرو بخر ، به حقِ مادرت

ببین تو اَشک و التماسِ نوکر آقا

دوباره بغضِ تو گلو ، بازم خیال آرزو

تا چِشم بهم زدم حرم دوباره اومَد روبرو

امیر کربلا حُسین … امیر کربلا حُسین …

به جون مادَرت ، آقا فدا سَرت

اگه میخَنده عالمی ، به حالِ نوکرت

اگه برام حرم نرفتن مُقدره ، آقا فدا سَرت

تویی فقط تمومِ دل خوشیِ نوکرات

هوایِ شور مستیِ هوایِ روضه هات

ولی بیا حاجَت منو بُکن روا

پیاده اَربعین بیام ، دوباره کربَلا ..

زیاده از سَرم هَمین که مادر شما

لیاقتَم داده بیام ، بازم میونِ روضه ها

امیرِ کربلا … امیرِ کربلا …

بریده سر زِ تن شَهید بی کفن

آقا بمیره از غَریبیِ تو ، سینه زَن

آقا برات نذاشتن حَتی کهنه پیراهن شَهید بی کفن ...

شَهید بی کفن غمات غمایِ نوکرِ

داره میبینه خواهَرت ، که شِمر با خنجرِ

یه نا نجیب داره ، سَری به نیزه میبَره

صدایِ ناله ای میاد ، صدایِ مادرِ

غریبِ مادر … غریبِ مادر …

تو عشقت آتشین و دل من عاشق ترین 
اسمت رو تا میارم ضربان دلم رو ببین 
نفسم به خود تو قسم 
هوسم اینه از قفسم 
با نگات به حرم برسم 

بی تو بی پناه و بی کسم 
ممنون ای عشق که بی قرارم 
که آشوبی جز تو ندارم 
که غرق تو شد روزگارم 
یا ثار الله الحمدالله..... 

دلتنگی هام به جز تو به کسی وابسته نیست 
من میدونم که هرگز در خونه ی تو بسته نیست 
بخدا، بخدا، بخدا، چه شبا توی سینه زنا 
به هوات من بی سرو پا، از نجف میرم به کربلا 
آغوش تو، همیشه بازه 
ذکرت واسم، رازو نیازه 
راه این عشق طول و درازه 
یا ثار الله الحمدالله..... 

عطرشبهای هیئت مثل عطر تربته 
با تو قول و قرارم تو سینه زنیِ هیئت 
با منی تویِ جانو تنی 
تویِ اشک تویِ سینه زنی 
غرق عطرو نورو روشنی  
عالم مستِ از بوی تربت 
روی اسمت دلدار غیرت 
حالم خوبه شبهای هیئت 
یا ثار الله الحمدالله..... 

میشه با یه پرچم یه جا هیئت باشه

میاد اونجا زهرا حتی خلوت باشه

این کلام معصوم زینت منبر هاست

دونفر که باشن سومیشون زهراست

یا اباعبدالله یا اباعبدالله........

شور و شوق روضه ات توی عرش اعلی است

جمعیت اینجا نیست جمعیت اون بالاست

تو نگفته خوندی حرفای ناگفتمو

فکر هئیت پر کرد همه ی هفته ام رو

تا دیدم بیتابم تا دیدم پر دردم

فرشای هیئت رو آب و جارو کردم

یه بساط چایی گوشۀ می خونه

مجلسارو گرم کرد عطر آبدارخونه

سرمو خم کردم زیرپام عزت ریخت

خیر ببینه اون که توی چایم تربت ریخت

یا اباعبدالله یا اباعبدالله........

اشکم و به زخمای تو هدیه کردم

خیلی وقتا شد گه تنها گریه کردم

اشکامُ و لبخندا با خودت شد قسمت

حاجتم رو دادی پای دیگ هیئت

زندگیم رو دست خودتون میسپارم

کفشارو جفت کردم، جفت و جور شد کارم

روبه راهم کردی تا به چاه افتادم

همش از غفلت بود به گناه افتادم

یا اباعبدالله یا اباعبدالله........

پیرهنت رو پاره کردن تو تنت

 ای وای ای وای........

نیزه جا نمیشه تو بدنت

ای وای ای وای........

یا اباعبدالله یا اباعبدالله........

جووونیم پیرم کرد، روضه هات و خوندم

 به خدا چند ساله ته مقتل موندم

هرکی رفت تو گودال دست و پاش خونی بود

هرکی اومد بیرون، چکمه هاش خونی بود

چکمه رو سینه ات بود، جون تو بر لب بود

اون که داشت جوون میداد این وسط زینب بود

پیرهنت رو پاره کردن تو تنت

 ای وای ای وای........

جای سالمی نمونده تو تنت

ای وای ای وای........

یا اباعبدالله یا اباعبدالله........